Ik? Peers4Parents. Nog eens.
Net de training Facilitator Peers4Parents achter de rug. Die was zeer de moeite waard. Tineke en ik mogen nu ouders van begaafde kinderen helpen hun kinderen nog beter te begrijpen en handvatten te vinden waar ze die nog nodig hebben om hun kinderen beter te kunnen begeleiden.
Dat mochten we natuurlijk al – begeleiden van ouders is een vrije markt – maar daar waren we toch heel voorzichtig in. Het bleef meestal bij intelligentieonderzoek, het leveren van een goede rapportage en de ouders helpen op school veranderingen gerealiseerd te krijgen.
We zijn beiden nu helemaal overtuigd van de kracht van de methode Peers4Parents ontwikkeld o.l.v. James Webb. In 8-10 bijeenkomsten praten ouders met elkaar aan de hand van thema’s als intensiteit/perfectionisme/stress en idealisme/(on)gelukkig zijn/depressie en discipline/zelfmanagement. Je deelt je ervaringen met andere ouders, die in hetzelfde schuitje zitten en elkaar daarom meestal goed aanvoelen en begrijpen. Waar kun je dat zo?
Wij hebben aan den lijve ervaren dat dat heel goed werkt. Als de enige opa en oma in deze training voor facilitators was er voor ons als peers/parents helaas niet veel te leren. Als professionals in de rol van facilitator van een bijeenkomst waar een van de thema’s aan de orde was des te meer. Ouders vinden herkenning, erkenning en bevestiging en soms troost en ontwikkelen daarnaast hun zelfbewustzijn. Dat laatste is bij ons ook gebeurd. Voor wie mijn vorige blog las: het ging me prima af om met minimaal gebruik van woorden het gesprek gevoerd te krijgen. Goed dus ook voor mijn zelfbewustzijn. Wij gaan daarom Peers4Parents bijeenkomsten organiseren, startend in november in Doesburg.
Onze collega’s van het Huis voor Talentontwikkeling doen dat al in Arnhem en zo ontwikkelen we niet alleen de talenten van kinderen, maar ook die van ouders en van onszelf. Yes!