Ik?  Peers4Parents. Nog eens.

Net de training Facilitator Peers4Parents achter de rug. Die was zeer de moeite waard. Tineke en ik mogen nu ouders van begaafde kinderen helpen hun kinderen nog beter te begrijpen en handvatten te vinden waar ze die nog nodig hebben om hun kinderen beter te kunnen begeleiden.

Dat mochten we natuurlijk al – begeleiden van ouders is een vrije markt – maar daar waren we toch heel voorzichtig in. Het bleef meestal bij intelligentieonderzoek, het leveren van een goede rapportage en de ouders helpen op school veranderingen gerealiseerd te krijgen.

We zijn beiden nu helemaal overtuigd van de kracht van de methode Peers4Parents ontwikkeld o.l.v. James Webb. In 8-10 bijeenkomsten praten ouders met elkaar aan de hand van thema’s als intensiteit/perfectionisme/stress en idealisme/(on)gelukkig zijn/depressie en discipline/zelfmanagement. Je deelt je ervaringen met andere ouders, die in hetzelfde schuitje zitten en elkaar daarom meestal goed aanvoelen en begrijpen. Waar kun je dat zo?

Wij hebben aan den lijve ervaren dat dat heel goed werkt. Als de enige opa en oma in deze training voor facilitators was er voor ons als peers/parents helaas niet veel te leren. Als professionals in de rol van facilitator van een bijeenkomst waar een van de thema’s aan de orde was des te meer.  Ouders vinden herkenning, erkenning en bevestiging en soms troost en ontwikkelen daarnaast hun zelfbewustzijn. Dat laatste is bij ons ook gebeurd. Voor wie mijn vorige blog las: het ging me prima af om met minimaal gebruik van woorden het gesprek gevoerd te krijgen. Goed dus ook voor mijn zelfbewustzijn. Wij gaan daarom Peers4Parents bijeenkomsten organiseren, startend in november in Doesburg.

Onze collega’s van het Huis voor Talentontwikkeling doen dat al in Arnhem en zo ontwikkelen we niet alleen de talenten van kinderen, maar ook die van ouders en van onszelf. Yes!

 

 

 

 

Ik? Peers4parents?

Wanneer dit gelezen wordt ga ik nog naar de training, zit ik op de training of heb ik hem achter de rug. Peers4 Parents.

Ooit werd ik op een voor mij een soort van “nog niet helemaal tevreden op zoek naar mezelf training “, nadat we 5 minuten tegen over elkaar hadden gezeten door de senior die tegenover me zat een consigliere genoemd. Klonk wel goed, maar ik wist niet wat het was, hoewel ik toch naar de Godfather had gekeken. Het bleek de wijze raadsman van een godfather te zijn. Het talentenspel, want dat was die training, kon niet meer stuk, hoewel ik het toch wel moeilijk vond om regelmatig met mijn talenten in gesprek te gaan. Want dat zou me kunnen helpen om me laten we zeggen gelukkiger te voelen.

Consigliere. De nauwelijks opvallende raadsman op de achtergrond. Intelligent, ervaren, wijs en in staat, ook zijn baas niet sparend, confronterende dingen te zeggen en accepterend dat niet alles wat hij adviseert ook gebeurt.  Ik vond en vind dat dat wel bij me past. Net ter voorbereiding van de training lezend over kenmerken van hoogbegaafdheid leer ik dat HB kinderen vanuit hun sterke bewogenheid en emotionaliteit ook sterk dwingend kunnen zijn en zo soms ook niet zo prettig zijn. Ook dat herken ik, maar zo hebben ouders me niet leren kennen. Laten we zeggen dat dat meer voor thuis is.

Ik zeg wel vaak tegen ouders in onze praktijk: Je moet dit of je moet dat. Helemaal fout natuurlijk. Ouders weten dat ik dat niet zo bedoel. Zo word ik niet gekend. Gelukkig maar.

Na de training Peers4parents voor trainers, wanneer we zelf de training Peers4parents gaan geven, hoor ik dat niet meer te doen. Tenminste niet als facilitator. Maar omdat ik daar ook als peer, in de rol van ouder, zit die ook – heel ontwapend- mag/moet vertellen wat er in zijn opvoedend handelen mis en goed ging, mag ik dat op die momenten wel. Hangt er maar vanaf welke pet je op zet.

Ingewikkeld? Nee hoor. Wordt vast een leuke training. Daarna zijn ouders welkom bij ons. Neem me niet kwalijk dat ik dan toch af en toe “je moet……………’ zeg

 

 

 

CT17 hoogbegaafdheid begeleiding, ervaringsgroepen, schoolbegeleiding en tekenbegeleiding

 

CT17 hoogbegaafdheidbegeleiding, schoolbegeleiding, ervaringsgroepen en tekenbegeleiding is een initiatief van Eline van der Steen. Ieder kind mag zijn wie het is en dit geldt ook voor het hoogbegaafde kind. Het hoogbegaafde kind past zich veelal snel aan om maar niet af te wijken van het gemiddelde. Het kind raakt hierdoor zijn eigenheid kwijt. Binnen de ervaringsgroepen, schoolbegeleiding en tekenbegeleiding leren de kinderen en hun ouders te gaan staan vanuit hun unieke zelf, zodanig dat ze mee kunnen in de maatschappij zonder zichzelf in het systeem te verliezen. Wanneer je vanuit je eigen identiteit de wereld kan ontdekken, maakt dat je veel steviger staat en je basis voor je toekomst gelegd is.

U kunt bij CT17 voor het volgende terecht:

Ervaringsgroepen voor hoogbegaafde kinderen
Kidsgroepen voor meer- en hoogbegaafde kinderen. Uitdagende creatieve opdrachten met als doel de eigen identiteit van het kind te verstevigen en vandaaruit het kind zijn ontwikkeling in te laten gaan op het gebied van faalangst, onderpresteren en zelfvertrouwen.

Individuele hoogbegaafdheid begeleiding (zowel op de praktijk als op school)
Individuele begeleiding voor kinderen en ouders. Begeleiding naar het intuïtieve deel in jezelf; wat maakt jou uniek en wat heb jij nodig om jezelf te ontwikkelen en laten zien in deze maatschappij?

Colleges / workshop)
Voor ouders, leerkrachten, studenten en iedereen die in aanraking komt met HB-kinderen.  Ook kunnen we workshops in de klas geven.

www.CT17.nl